„Wścieklizna występuje rzadko i jest mało prawdopodobne, że przeniesie się na człowieka, jednak szczepionka jest bardzo skuteczna w zapobieganiu chorobie zagrażającej życiu. Ponadto, wścieklizna jest jedynym wymaganym przez prawo uodpornieniem domowych zwierząt towarzyszących” – czytamy na stronie Klub Gończy Polski.
Szczepionka jest tak wysoce skuteczna, jest też jedną z najbardziej reaktywnych. W poniższym artykule omówimy korzyści i zagrożenia związane ze szczepieniem psów przeciwko wściekliźnie.
Szczepienie psa przeciwko wściekliźnie jest środkiem zapobiegawczym
Szczepienie psa przeciwko wściekliźnie jest jednym z najlepszych sposobów ochrony Twojego zwierzęcia przed tą śmiertelną chorobą. Chociaż choroba ta jest zawsze śmiertelna, istnieje wiele sposobów zapobiegania jej rozprzestrzenianiu się. Szczepionka jest skuteczna nawet wtedy, gdy pies został już narażony na kontakt z wirusem. Po zachorowaniu na wściekliznę szczepienie można powtarzać co trzy lata. Szczepienie musi być jednak aktualne.
Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest jedynym uodpornieniem wymaganym przez prawo dla domowych zwierząt towarzyszących
Od 1 października 2014 r. szczepienia przeciwko wściekliźnie są jedynymi uodpornieniami wymaganymi przez prawo dla domowych zwierząt towarzyszących. Szczepionka przeciwko wściekliźnie jest podawana przez licencjonowanego lekarza weterynarii pod nadzorem wykwalifikowanej osoby. Licencjonowany lekarz weterynarii musi być obecny na terenie obiektu podczas podawania szczepionki. Licencjonowany lekarz weterynarii musi stosować etykietę szczepionki zgodną z wytycznymi i wymaganiami Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA). Szczepionka przeciwko wściekliźnie musi być podana zwierzęciu zgodnie z etykietą szczepionki i zaleceniami producenta. Etykieta i ulotka dołączona do opakowania muszą zawierać wszystkie wymagane informacje. W dokumentacji szczepienia przeciwko wściekliźnie należy również podać imię, adres i wiek zwierzęcia.
Szczepionki przeciwko wściekliźnie są wysoce skuteczne
Wirus wścieklizny wywołuje choroby u ludzi i innych ssaków. Wścieklizna jest przenoszona od zakażonych zwierząt przez ślinę i kontakt z zakażonymi tkankami. Wirus dostaje się do zakończeń nerwów obwodowych poprzez transport aksonalny i replikuje się w ośrodkowym układzie nerwowym, po czym powraca do silnie unerwionych tkanek, takich jak gruczoły ślinowe. Wścieklizna jest poważną chorobą, która prowadzi do śmierci lub poważnych następstw neurologicznych nawet u 99,9% osób zakażonych tą chorobą. Okres inkubacji wścieklizny jest długi i bardzo zróżnicowany w zależności od człowieka i zwierzęcia.
Szczepionka przeciwko wściekliźnie jest również jedną z najbardziej reaktogennych szczepionek
Szczepionka przeciwko wściekliźnie jest wytwarzana z diploidalnych komórek ludzkich. Komórki te mają skończony okres życia i są bardzo podatne na ludzkie wirusy. Nie mają one również utajonego wirusa i dlatego są wysoce immunogenne. Stosowane obecnie szczepionki są wytwarzane z inaktywowanego wirusa wścieklizny, który jest namnażany w diploidalnych hodowlach komórkowych. W latach 60. do produkcji szczepionki używano wysoce immunogennej ludzkiej diploidalnej linii komórkowej WI-38. Później zastąpiono ją linią komórkową MRC-5, która, jak stwierdzono, wywołuje wyższą odpowiedź immunologiczną i tolerancję niż jakakolwiek inna szczepionka.
Zmniejszają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych
Chociaż działania niepożądane szczepienia przeciwko wściekliźnie są minimalne, u niektórych psów występują łagodne lub ciężkie reakcje. Reakcje te są zazwyczaj krótkotrwałe i mogą wymagać pomocy medycznej w nagłych wypadkach. Najpoważniejsze reakcje niepożądane to tzw. anafilaksja, która powoduje obrzęk twarzy, trudności w oddychaniu, pokrzywkę i biegunkę. Skutki anafilaksji mogą nie wystąpić przez 48 godzin po szczepieniu, ale należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii.