Ten artykuł pomoże Ci zrozumieć oznaki i objawy parwowirusa u psów oraz sposoby jego leczenia. Omówimy również czynniki ryzyka i możliwości leczenia. Objawy parwowirusa u psów mogą być różne u poszczególnych psów. Pierwszym krokiem w leczeniu psa z parwowirusem jest zdiagnozowanie zakażenia. Zazwyczaj do rozpoznania parwowirusa wystarcza badanie fizykalne. Próbka kału od chorego psa jest również badana w celu wykrycia antygenu.
Objawy parwowirusa u psów
Parwowirus psów może powodować kilka objawów u psów. Wirus ten atakuje szpik kostny, powodując niską liczbę białych krwinek. Objawy parwowirusa u psów można również stwierdzić na podstawie dodatniego wyniku testu ELISA na kał. Leczenie polega na stosowaniu antybiotyków, leków przeciw nudnościom i płynoterapii. Zakażonemu psu można również zapewnić wsparcie żywieniowe.
Wirus jest zaraźliwy i rozprzestrzenia się przez bezpośredni kontakt z zakażonymi psami lub przedmiotami zanieczyszczonymi odchodami zakażonych psów. Wirus ten jest szczególnie zaraźliwy u szczeniąt i psów nieszczepionych. Szczepienie może zapobiegać parwowirusowi u psów. Wirus może zaatakować psa w każdym wieku i każdej rasy, jednak najbardziej podatne są szczenięta. Niewykastrowane psy płci męskiej są dwukrotnie bardziej narażone na zakażenie parwowirusem niż niekastrowane suki. Ponadto, psy z parwowirusem częściej trafiają do szpitali weterynaryjnych.
Możliwości leczenia
Płynoterapia jest powszechną metodą leczenia psów cierpiących na parwowirus. Lekarz weterynarii może podawać psu płyny dożylnie w celu uzupełnienia płynów utraconych w wyniku wymiotów. W przypadku braku znacznych wymiotów często podawane są doustne roztwory elektrolitów. Ważne jest dokładne monitorowanie temperatury psa, ponieważ wysoka temperatura ciała może prowadzić do odwodnienia. Opcje leczenia psów cierpiących na parvo obejmują podawanie dożylne płynów i żywienie dożylne.
Witaminowe wsparcie układu odpornościowego psa jest niezbędne do zapobiegania wtórnym zakażeniom oportunistycznym i zwalczania parwowirusa. Chociaż młodsze psy są bardziej podatne na zakażenie, dorosłe psy w dobrym stanie zdrowia również mają szansę na przeżycie. Jednak psy, które wyzdrowieją, mogą wydalać wirusa jeszcze przez dwa tygodnie po ustąpieniu pierwszych objawów. Dlatego odpowiedzialni właściciele psów powinni zdezynfekować zaatakowane miejsca rozcieńczonym wybielaczem i wytrzeć wszystkie powierzchnie.
Czynniki ryzyka zakażenia parwowirusem u psów
Jeśli Twój pies jest zakażony parwowirusem, powinieneś podjąć środki ostrożności, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby. Procedury kwarantanny szpitalnej mogą pomóc w zapobieganiu rozprzestrzeniania się zakażenia na inne psy, zwłaszcza te, które mają obniżoną odporność. Ważne jest, aby odizolować zakażonego psa od innych psów przez co najmniej dwa tygodnie po wyzdrowieniu. W tym czasie zakażony pies może nadal wydalać wirusa w swoim kale.
Mimo powszechnego występowania parwowirusa we wszystkich środowiskach, nie wszystkie psy ulegają zakażeniu tym wirusem. Liczba wirusów, na które narażony jest pies, oraz jego stan odporności odgrywają ważną rolę w określaniu ryzyka zakażenia. Infekcja powoduje obrzęk i ból stawów. Jeżeli objawy utrzymują się dłużej niż kilka tygodni, konieczne jest leczenie. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies jest zarażony parwowirusem, natychmiast skonsultuj się z lekarzem weterynarii.